De maand oktober vind ik altijd een beetje een tussenmaand. De vakantieherinneringen vervagen, het kleurtje op de huid van zongebruinde mensen is weer weg, het wordt gewoon weer herfst. Na die herfst volgt straks de winter en dan breken de Kerstdagen al weer aan.
Maar tjonge, de Kerstdagen, wat lijken die nog ver weg! We zitten voorlopig nog midden in de herfst: met z’n regenachtige dagen, het wordt weer vroeg donker, de wegen zijn weer glad van de afgevallen bladeren….
Soms hebben mensen het in deze tijd van het jaar ook gewoon moeilijk. Het lijkt wel, of de somberheid buiten in de natuur ook naar binnen kan slaan. Sommige mensen kunnen in deze tijd van het jaar gewoon minder goed tegen de problemen van het leven.
Oude zorgen en vragen beginnen weer op te spelen. De behandelkamers van psychiaters en psychologen zitten vol. Ook in de kerkelijke gemeente kun je merken, dat het mensen soms gewoon hoger zit. Oude angsten steken de kop weer op, verdriet om een gemis tikt harder door, mensen raken uit hun evenwicht. De natuur buiten en onze eigen menselijke natuur van binnen, ze staan niet los van elkaar.
Maar als buiten en binnen elkaar bij een mens dan zo beïnvloeden….laat u zich dan ook door Gods grote Kracht beïnvloeden? Door de wonderbaarlijke Kracht van God, die buiten én binnen mensen aan het werk is? Die wonderbaarlijke Kracht, die aan ons verschijnt als het Licht der wereld. Die wonderbaarlijke kracht is onze God.
Op een sombere herfstmiddag kan een streepje zonlicht wonderen doen. Dan krijgen sombere schijnbaar nutteloze afgevallen bladeren opeens een prachtige kleur. Opeens straalt door een simpele lichtstraal dwars door een somber herfstbos je als een kleurrijk mozaïek tegemoet.
Weet u wat er met sombere schijnbaar nutteloze ménsen, die het Licht van God ontdekken kan gebeuren? Door dat Licht krijgen sombere mensen weer een prachtige kleur. Dan straalt Gods Licht ook in een somber mens als een kleurrijk mozaïek.
Het waarachtige licht dat ieder mens verlicht, was komende in de wereld.
Dat lees ik in de Bijbel. Uit het evangelie van Johannes in hoofdstuk 1. Het is uit dat bekende gedeelte, dat we graag lezen rond de Kerstdagen. Maar ik houd u dit Bijbelvers nu al voor in deze tussenmaand oktober: met de zomer in de rug, nu midden in de natte herfst en het geboortefeest van Jezus nog zover weg. Toch klinkt het ons al als (kerst)-muziek in de oren: het waarachtig Licht is komende in de wereld. Laat dat Licht in deze herfstmaand al door u schijnen. U zult er van gaan stralen als een kleurrijk mozaïek!
Bij deze meditatie schreef ik het volgende gedicht:
De regen valt,
de bladeren lekken druppen
de mensen zitten in hun jas
gezicht niet te zien
zijn ze verstopt misschien?
De somberheid van binnen
als je de dag maar nauwelijks kunt beginnen
de regenbui van buiten
is binnen niet te stuiten
Een straaltje licht, een spoortje zon
als dat eens in mijn schijnen kon.
Ik zou niet weten hoe
Uit mijzelf ooit te beginnen
Heer’, vult U ons met geloof van binnen?
Heer’ van het Licht,
de mens is als Uw tegenlicht
brengt Gij ons weer
in even-wicht.